ผู้แต่งแต่ละคนจะมีแนวคิดที่ตั้งใจนำเสนอวรรณกรรมแต่ละเรื่องแตกต่างกัน ซึ่งมักจะเกิดขึ้นตามแต่ผู้แต่งจะได้รับอิทธิพลจากสังคมในด้านใด โดยได้สรุปไว้ว่า
ผู้แต่งที่ต่อต้านสังคม ก็จะแต่งวรรณกรรมในลักษณะดังนี้
- ชี้ให้เห็นความไม่เสมอภาค
- การแย่งชิงผลประโยชน์ของคนในสังคม
- ความเสื่อมทรามของชีวิต
ผู้แต่งที่สนับสนุนสังคมก็จะแต่งวรรณกรรมในลักษณะดังนี้
- เสนอความเป็นจริงที่ปรากฏอยู่ในสังคมหรือเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นไปในสังคม เช่นความเป็นมิตร มีน้ำใจไมตรีของชาวชนบท
ปรัชญาแนวคิดในการพิจารณาวรรณกรรมได้เปลี่ยนแปลงไปตามอิทธิพลที่ได้รับ
- แนวคิดที่ปรากฏในวรรณกรรมมักจะได้รับอิทธิพลมาจากความเชื่อในสังคมในยุคสมัยของผู้แต่งวรรณกรรมนั้นเอง เช่นแนวคิดในวรรณกรรมไทยสมัยก่อนมักจะเป็นแนวคิดทางพุทธปรัชญา เพราะพุทธศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนในสังคมไทย วรรณกรรมไทยจึงสะท้อนแนวคิดทางศาสนาเช่นนี้ตลอดมา
- วรรณกรรมปัจจุบันของไทยได้รับอิทธิพลจากตะวันตก แนวคิดจึงมีเพิ่มจากเดิมที่เป็นทางพุทธศาสนา ได้แก่ ปรัชญาแบบโรแมนติก (Romanticism) ปรัชญาแบบสัจนิยม (Realism) ปรัชญาแบบธรรมชาตินิยม (Naturalism) ปรัชญาแบบอัตถิภาวะนิยม (Existentialism) ปรัชญาเหล่านี้ได้แพร่หลายและมีอิทธิพลในงานวรรณกรรมตะวันตกอย่างกว้างขวาง รวมทั้งงานวรรณกรรมของโลก
